zondag 17 januari 2010

Boekrecensie

Recensie ‘Salto Mortale’ van Claire Polders

De roman "Salto Mortale", behandelt een modern en tevens klassiek thema. De achterflap formuleert het als volgt: "Een veelstemmige roman over moeders en dochters, over de angst voor de vrijheid en het verlangen naar onafhankelijkheid".

Als man is het soms moeilijk jezelf te verplaatsen in een vrouw. Met name in de verwachtingen die worden gesteld aan iemand als dochter zijnde. Maar beetje bij beetje lukte het me om mezelf met deze vrouwen te identificeren.

Het vijftal verschilt erg van elkaar. Zijn allen door een andere website en met andere verwachtingen naar dit vervallen kasteeltje gelokt. Alle vijf willen ze iets anders leren.

De mystiek van de plek houdt de vrouwen in zijn ban. Boodschappen op de muur vertellen, hoe ze het kasteel het beste kunnen restaureren. Maar durft men deze boodschappen ook te negeren?
Ook een gevonden dagboek, waarin de vorige bewoonster schrijft hoe ze de zekerheid van een huis dreigt te verliezen, speelt een grote rol.

De vrouwen zijn totaal geïsoleerd en tot elkaar veroordeeld. Vijf individuen, die uiteindelijk zichzelf her-ontdekken.
In eerste instantie wil men liever "oppervlakkig" blijven ten opzichte van elkaar, onder het motto: "Laat niet te veel van jezelf zien". Maar gaandeweg komt er meer openheid en vertellen ze elkaar hun dromen. Tot hun verbazing lijken ze méér op elkaar, dan ze eigenlijk hadden gedacht.

Het boek verloopt in het algemeen erg traag, maar geeft een goede en levensechte beschrijving van de vijf vrouwen. Persoonlijk lees ik liever verhalen die iets "sneller" zijn geschreven. Maar als je tot rust wilt komen, is dit een aanrader!

zaterdag 2 januari 2010

Erotiek

Patrick Swayze versus Madonna
De seksualiteit spat van de televisie. Verleiding alom in het straatbeeld. Mensen zijn zich soms niet en soms erg bewust van hun aantrekkingskracht. Het spel van de verleiding. Ook deze wereld kent zijn iconen, zoals de onlangs overleden Patrick Swayze. Mijn vrouwelijke klasgenoten op de middelbare school dweepten met deze filmgod. Wij als pukkelige tienerjongens konden hier niet aan tippen bij onze vrouwelijke klasgenoten.
Vooral toen de film "Dirty Dancing" in 1987 een hit werd. Maar ook in "North & South" speelde Swayze de schitterende karakterrol van Orry Main. Unchained Melody (uit de film "Ghost") en pottenbakken zal nooit meer hetzelfde zijn.
Patrick was een solide man, die 34 jaar lang trouw was aan zijn vrouw. Zij was de inspiratie voor het nummer "She’s like the wind". Swayze stond symbool voor de man als trouwe metgezel.
Een tijdje later was er alweer een nieuwe ster aan het firmament: John Bon Jovi.

Mannen hadden het moeilijker om een sexy vrouw te kiezen als icoon. Vrouwen als Madonna waren net in opkomst.
Madonna. Een mystieke en exhibitionistische vrouw. Speelde met haar imago en veranderde steeds; de vlinder veranderde steeds van kleur. Van "onschuldig meisje" tot "vrijgevochten punk" en vervolgens tot de "lady of control" (de vrouw die alle regie in handen heeft). Ze balanceerde op de rand van decadentie en extravaganza. Porno als design.

Andere artiesten beschouwden eenzelfde soort decadentie en extravaganza als belediging of beschuldiging. Madonna zag het als compliment én handelsmerk. Met beelden van darkrooms in haar video’s ging Madonna dáár verder, waar controversiële vrouwen als Frida Kahlo stopten. De vrouw was nog nooit zo bewust van haar seksualiteit.