29-01-2009: ‘s-Ochtends wakker geworden en snel mijn dagelijkse portie poëzie tot mij genomen: een spreuk van de Gerardus-kalender."Een verzameling wijze uitspraken is meer waard dan veel schatten".
Vervolgens een artikel gelezen uit de "Groene Amsterdammer".
Poëzie als schoffering.
Poëzie vestigd altijd de aandacht op de twijfelachtige aspecten van haar eigen medium, de taal. Is poëzie daarom niet altijd subversief, hoe slecht of braaf ze ook is?
Verderop in het artikel werd dit beter uitgelegd.
Goede gedichten nemen afstand van de wereld zonder haar te verwerpen, ze bieden alternatieven zonder partij te kiezen, ze plaatsen tegenstellingen naast elkaar zonder ze op te heffen of één ervan tot winnaar uit te roepen. Een goed gedicht is principieel getekend door tweespalt. Dat wekt ergernis op, maar ook fascinatie.
Uit: De Groene Amsterdammer, 05-09-2008
Vandaag méér tijd dan gewoonlijk vrij gemaakt voor de letteren. Abdij Rolduc als decor.
Afgelopen zondag werd de omgeving van de abdij bevolkt door zwetende en zwoegende atleten (tijdens de Abdijcross 2009). Nú was het een "feest van de geest". Mijn motto is: "een gezonde geest in een gezond lichaam".
Rolduc cross
Poëzie van het lichaam
Gebundelde krachten snellen voort
Langs hel-en hemelpoort
Kastijding rond een historisch landschap
Ter viering van de schepping van het lichaam
5 km tussen start en finish
Modder, zweet en een innerlijk gevecht
De abdij kijkt toe en zwijgt…
© M. Meyers, 2009
De "Nationale Gedichtendag" werd hier in Kerkrade vooral gewijd aan de wijncultuur van de "Winzers van Rolduc".
Rolduc is altijd een "burcht van wijsheid" geweest. Vaak dacht men deze wijsheid ook in pacht te hebben. De vroege katholieke kloosters bezaten meestal veel boeken. Vaak de soorten boeken die men voor de "normale stervelingen" als verboden beschouwde. Het "vrije woord" was destijds nog niet geboren.
Tegenwoordig is ditzelfde "vrije woord" een vloek. Nederland lijkt geen maat te kunnen houden. Een volk zoekend naar zichzelf…… Misschien dat poëzie kan helpen hierbij.
Kom, we moeten nog naar dat land
Reizen om onze lippen op elkaar af te stemmen
te zoeken naar de juiste wijnen, nu er nog tijd is,
Om zang van zinnen en rimpels
Te wissen, te deppen. Herfst
Huist. Bladersterfte in oud blijf.
Kom, er nadert niets, kom.
Hans van de Waarsenburg
Uit: Azul, Uitgeverij Wereldbibliotheek, 2006
De Nationale Gedichtendag had het thema "Wachten". Op NS-station Utrecht-Centraal was er speciaal voor deze dag een manifestatie georganiseerd.
De trein tussen Chevremont en Maastricht reed niet om 6.04 uur, niet om 6.34 uur, en om 6.45 uur besloten we te kiezen voor vier wielen en drukbereden asfalt om op ons werk te komen. 1-0 voor de auto. Ondanks het geduldige "wachten", wilde er maar geen gedicht bij me opkomen. Alleen maar ergernis. Helemaal "ontspoord" kwamen we op het werk. Om al na een halve werkdag weer terug te keren naar het thuisfront. Speciaal voor de poëzie. En natuurlijk om te genieten van het landschap rondom de abdij.
Prinses Irene sprak op deze Nationale Gedichtendag de 2e Kamer toe. Ze pleitte vurig voor het "milieubewustzijn" van kinderen. "Met de klas de natuur in", was haar devies. De 2e Kamer reageerde "lauw". Zij hebben duidelijk de essentie van het verhaal gemist!
Bruce Springsteen zingt op de achtergrond en "verlicht" mijn donkere kamer met zijn stem. Amerikaanse "Working-Class-Poetry".
You can’t start a fire without a spark...
