Wereld Muziek Concours / World Music Contest

Kerkrade is momenteel weer het stralende middelpunt van het de blaasmuziek-wereld. Tot en met 2 augustus 2009 wordt in deze Zuid-Limburgse stad het 16e Wereld Muziek Concours gehouden.
Ik geniet elke keer opnieuw van de nationale en internationale belangstelling voor dit stadje.
De provinciale TV-zender L1 maakte een aardige bijdrage van een muziekcorps uit Sicilië dat haar uiterste best deed, om in Kerkrade te kunnen schitteren. Er is namelijk nogal wat inspanning en geld mee gemoeid. De amateur-muzikanten moeten vele uren oefenen en daarnaast kost het in verhouding veel geld, om alle deelnemers en instrumenten naar Kerkrade te brengen en ze hier ook nog eens onderdak te verschaffen. Bedenk wel: vele muzikanten zijn in hun dagelijkse leven gewone mensen (landbouwers, studenten, etc.) die meestal bewust moeten sparen voor dit tripje naar Limburg.

Het WMC is een "wereldgebeuren" te noemen. Blaasmuziek is een muzieksoort die niet echt met mijn persoonlijke smaak overeenkomt, maar ik kan wél horen of mensen "gepassioneerd" bezig zijn met hun muziek.
Een iets toegankelijker muzieksoort is popmuziek. Van softrock tot reggae. Er is geen grotere meltingpot als popmuziek. Zelfs mensen die zeggen, weinig op te hebben met buitenlanders, luisteren vaak buitenlandse muziek. Zonder blues zou er nooit hardrock zijn ontstaan. Ska ontstond in de arbeiderswijken van Londen, doordat westerse muziek zich vermengde met de muziek uit West-Indië (het huidige Jamaica). Afrika staat synoniem voor ritmische muziek, Oost-Europese muziek is melodieus en meeslepend, Azië staat voor "serene" en soms zelfs "kale" muziek, terwijl West-Europa melodieuzere muziek kent. Om mooie muziek te krijgen, heb je altijd meerdere "ingrediënten" nodig.

Ik hoop in de toekomst nog vele stukjes van de wereld te kunnen zien en natuurlijk te horen. Te kunnen genieten van verschillende interessante culturen en hun muzikale klanken.

People without the knowledge of their past history, origin and culture
Are like trees without roots
Marcus Garvey

Man on the moon

Vandaag precies 40 jaar geleden werd de eerste Apollo richting de maan gestuurd. De eerste "maanwandelaar" was Neil Armstrong; de tweede die het maanoppervlak betrad was Edwin (Buzz) Aldrin. De onbekendere "derde" van het team was Michael Collins. Hij had de oneervolle taak in het moederschip te moeten blijven, en óm de maan te blijven cirkelen terwijl zijn beide collega’s met de "échte eeuwige roem" aan de haal gingen.

Armstrong is natuurlijk nog steeds bekend van zijn onvergetelijke quote: "Een kleine stap voor een mens, maar een reuzensprong voor de mensheid" (That's one small step for man, one giant leap for mankind).
Niet alleen Neil Armstrong, maar ook zijn collega’s Collins en Aldrin hebben veel betekend.
Milieuproblemen werden in de loop van de jaren anders en serieuzer bekeken (neem de Club van Rome & Wubbo Ockels en zijn aandacht voor het milieu).

Uiteraard speelde defensie een doorslaggevende rol binnen deze (en andere) ruimtemissie(s). Nog steeds wordt gesproken over "ruimteschilden" en "kernwapens in Europa".
Anderzijds vervagen de grenzen in de ruimte: in het ruimtestation ISS wordt gewoon samengewerkt.

Interessant was de uitzending van "Showroom" (een programma, vergelijkbaar met "Man bijt hond"), waarin een oude boer niet geloofde dat de Amerikanen de maan écht hadden betreden.
In de tijd van de koude oorlog was de verovering van de maan een prestige-project. Een aantal mensen waren sceptisch en vonden het een propaganda-stunt van Hollywood en het Pentagon…

Het naakte bestaan (3)

Bonobo-gedrag

Silvio Berlusconi en wijlen Prins Bernhard zijn/waren mannen met een geldingsdrang. Veel van hun affaires waren een publiek geheim, maar Bernhard kwám en Berlusconi kómt er steeds mee weg. Macht en geld werkt voor veel mannen én vrouwen erotiserend.

Het privé-domein is ook al politiek geworden. Neem Bill Clinton en zijn voormalig stagiaire Lewinski. Niet zijn affaire stond ter discussie, maar het hebben belogen van de Senaat.

Ik ben eigenlijk wel blij met de "grijze" saaiheid van Balkenende. Het gaat om de zaak en niet om de franje. Ik was verbaasd over zijn "sms-relatie" met Jan Smit. Als vader des vaderlands zal hij Janneman wellicht een vaderlijk advies hebben gegeven. Diezelfde Balkenende die in het verleden zijn gezicht ook eens liet zien bij Shownieuws. Wellicht om ook tot dit deel van het volk door te kunnen dringen. Mensen die houden van pracht, praal, shownieuwtjes en uiteraard "roddel en achterklap".

Veel kiezers kijken niet naar programma’s als NOVA of Zembla, maar wél naar Shownieuws & co. Vooral Wilders weet, hoe de media wel én niet werkt. Wijselijk houdt hij zich op afstand van de serieuze media. Mensen gaan voor non-verbaal gedrag. Kort en rechtlijnig.
Kijken we nog even naar Berlusconi en zijn telefoongedrag (voordat hij Angela Merkel de hand kan schudden): Hij laat de Italianen geloven, dat híj de macht heeft in Europa. Hij zal het wel even regelen…

Andy Warhol schilderde onze koningin als popster. Misschien zijn politieke leiders soortgelijke iconen geworden. Kennedy & Obama zijn politici naar mijn hart. Wetend dat zij zich eveneens bedienden en bedienen van sterallures en mediatrucjes.
Obama schittert nu; zijn nieuwe horizon van hoop gloort… Er zit een boodschap achter zijn imago. Hij heeft politieke statements gemaakt. Berlusconi is slechts een opgeblazen imago. Een hol karkas. Wilders boodschap is duidelijk; hoe ergerlijk deze boodschap ook is.