Anita WitzierIn het weekblad Margriet schrijft Anita Witzier een column over haar leven. Maar door de commotie over het programma "Blootgewoon" wijdt ze een column aan haar nieuwe programma. Ze verbaasde zich over alle media-aandacht, nadat het persbericht wereldkundig was gemaakt.
De eerste vraag die werd gesteld is: "Ga jezelf óók bloot?" U begrijpt: die vraag komt als een volslagen verassing…
Verder valt iedereen over het deel "bloot" van Blootgewoon: de KRO en bloot, dat kán toch niet?
Waarom niet? We zijn toch allemáál (katholieken, protestanten, humanisten, atheïsten, moslims, joden, mormonen en boedhisten etc.) naakt ter wereld gekomen?!!
De KRO doet het vooral, om aandacht te vragen voor de Goede Doelen. Vooral het verhaal áchter de "bloot"-actie is van belang.
Mooie foto’s worden geschoten door Guy van Grinsven en Patricia Steur.
De betreffende aflevering had door de bijdrage van Guy een Limburgs tintje. De setting in de "steenkolenmijn" maakte het helemáál bijzonder.
Patricia zou daarnaast kunnen bewerkstelligen, dat vele mannen massaal de kalender gaan bekijken (en wellicht kopen), als de suggestie zou worden gewekt dat ook zíj (zonder textiel) voor de camera zou poseren.
Bij het woord "bloot" denk ik trouwens óók aan de (historische) foto’s van blote mijnwerkers onder de douche, die elkaar "poekelen". Poekele(n) is het woord dat de mijnwerkers bedachten voor het wassen van elkaars rug in het mijn-badhuis. Dit typeert heel kernachtig het "ko(e)mpel-gevoel".
Fotografen geven zichzelf daarentegen zelden of nooit bloot.
Sally Mann (die gisteren te zien was in "Het uur van de wolf") maakte schitterende foto’s van haar kinderen. Met een traditionele camera maakte ze kunstzinnige foto’s. Onschuldig en moederlijk. Time Magazine noemde haar een invloedrijke fotografe.
Ze kwam echter in opspraak omdat de kids soms naakt op de foto stonden. "Naakt" is een politiek item geworden. Het is niet langer onschuldig.
Het idee voor "Blootgewoon" kwam oorspronkelijk uit Spanje. De mediadirecteur van de KRO (Taco Rijssemus) was niet meteen dolenthousiast toen hij de beelden onder ogen kreeg. Degene die hem het programma aanbood, was echter vasthoudend en liet hem vervolgens een nieuwsitem zien over een Nederlandse vrouw, die een naaktkalender had gemaakt, nadat een vriendin van haar aan kanker was gestorven. Zij wilde, door zichzelf bloot te geven, iets goeds doen voor een stichting, die haar persoonlijk aan het hart lag.
Díe gedachte kwam dicht bij de kern wat de KRO wil uitdragen: plezier in het leven, in combinatie met het zorgdragen voor anderen.
Op 30 juli was de eerste uitzending van "Blootgewoon". De kalender is te koop via: http://webwinkel.kro.nl/
2 opmerkingen:
http://www.nps.nl/page/programma/238/het-uur-van-de-wolf
De documentaire “De omstreden foto’s van Sally Mann” vertelt het verhaal van de eigenzinnige en spraakmakende Amerikaanse fotografe Sally Mann (1951). Ze zoekt haar onderwerpen bewust dicht bij huis, fotografeert waar ze van houdt en wat haar bezig houdt. In 1992 breekt ze door met een serie zwart-wit foto’s van haar kinderen: ‘Immediate Family’. Omdat haar kinderen er vaak naakt op staan, rijst in Amerika de vraag of dit kunst is of kinderporno. Mann ontketent zo onbedoeld een discussie die haar werk meteen beroemd maakt.
“One of the things my career as an artist might say to young artists is: the things that are close to you, are the things that you can photograph the best. And unless you photograph what you love, you’re not going to make good art.” - Sally Mann
Met haar esthetische benadering van controversiële onderwerpen roept Mann vaker discussies over kunstzinnigheid en ethiek. Deze documentaire belicht op intieme wijze haar werkproces en de ontwikkeling van de fotografe over tien jaar en betrekt daarin, zoals zij dat ook doet in haar foto’s, haar leefomgeving, haar onzekerheden en haar familie. Haar man en jeugdliefde Larry lijdt aan een dodelijke spierziekte en ze probeert via haar fotografie vat te krijgen op de dood en ontbindingsprocessen. Ze graaft daarvoor niet alleen de botten op van haar overleden honden, maar fotografeert ook lijken in een forensische laboratoriumtuin. De fotoserie wordt een oogverblindende en persoonlijke meditatie over sterfelijkheid.
Regie: Steven Cantor
Productie: Stick Figure
Kijkwijzer: 12, angst
Van 26-09-09 t/m 10-01-10 exposeert het Fotomuseum Den Haag in The Family and The Land de vijf bekendste fotoseries van Sally Mann.
Tevens een eye catcher zijn de reclame campagne van een CDU politica.
Waarmee ze pronkt met haar decollete.
Evenals Angela Merkel!!!
Een reactie posten