De OV-chipkaart

Het kabinet pompt enorm veel geld in asfalt. De Crisis- & herstelwet is erop gericht om in korte tijd veel snelwegen te verbreden of zelfs nieuw aan te leggen. De investeringen in het spoor zijn helaas aanzienlijk minder. Ook fietspaden worden blijkbaar (nog) niet gezien als een bevordering van de algemene mobiliteit, en dat terwijl steeds meer mensen met de elektrische fiets door de regio tuffen.

Dit kabinet kiest dus alwéér voor de Heilige Koe. Provinciale Staten van Limburg kiest openlijk voor de Buitenring Parkstad. Dit betekent concreet: nóg meer asfalt in de diverse Parkstadgemeenten. In Kerkrade is op dit moment al 11% van de totale oppervlakte geasfalteerd. Het experiment "Gratis OV voor 65-plussers" is jammergenoeg niet gecontinueerd (al had ik líever gezien dat het ook voor de overige leeftijdsgroepen gratis was geweest). Vervoersbedrijf Veolia wilde steeds méér geld zien voor dit contract met de Parkstad-gemeenten. Ik vind het trouwens erg vreemd dat zij aanvankelijk de aanbesteding kregen op grond van hun concurrerende prijs, terwijl ze een aantal jaren later hun hand weer komen ophouden omdat ze het financiële (te mooie) plaatje van destijds niet meer kunnen waarmaken.

Nu is er dan óók nog de OV-chipkaart. Een elektronisch pasje om gebruik van het openbaar vervoer mee af te rekenen. Als gebruiker van een pinpas heb ik geen angst voor dergelijke systemen. Maar… ik betreur het ten zeerste, dat de kosten van dit systeem (voor de zoveelste keer) verhaald worden op de gebruikers: de OV-reizigers.

De aanschaf van de OV-kaart kost Eur 1,50 voor de persoonlijke versie (de kosten van de daarvoor benodigde pasfoto nog buiten beschouwing gelaten) óf Eur 7,50 voor de ‘anonieme’ OV-chipkaart.
Ook het niet uitchecken van OV-reizigers kost geld: volgens De Volkskrant een half miljoen euro. 7000 reizigers per dag vergeten om langs de uitcheck-paal te lopen. Men kan het geld vervolgens wel terugkrijgen als men dit opmerkt, maar slechts weinig reizigers doen dit daadwerkelijk. De RET in Rotterdam heeft een eenvoudig claimformulier en daarvan maakt slechts 35% gebruik. Bij de NS moet men eerst een telefoonnummer bellen. Hier maakt slechts 11% gebruik van de mogelijkheid tot teruggave van de onnodige reiskosten. Onoplettendheid betekent dus onnodig betalen voor niet genoten kilometers!

De conclusie van dit alles: de maatschappelijke kosten van de milieu- en luchtvervuiling (fijnstof, kooldioxide, zware metalen, etc.) betalen we uiteindelijk tóch wel. Met dank aan al die kabinetten, die het autoverkeer en de vervuilende industrieën geen strobreed in de weg gelegd hebben!

Bedenk echter, dames & heren ministers, kamerleden en industriëlen: al deze ongezonde uitstoot vervuilt uiteindelijk ook de lucht die u zélf inademt!!! De atmosfeer heeft nou eenmaal géén "nooduitgang". Dát noem ik nou eens GERECHTIGHEID!!!