zondag 16 maart 2008

Radio City

Ik ben mijn zoektocht begonnen met het ontmaskeren van de magie achter basale en abstracte zaken als schilderkunst, literatuur, atletiek en de maatschappij.
Vandaag komt een andere liefde ter sprake: de radio (a wall of sound). Wat doet het met mij? En waarin zit de magie? Reinout Oerlemans legt op televisie uit, waarom zijn productiebedrijf Eyeworks een dergelijk wereldwijd succes heeft met televisie-formats. Clichés en herkenbaarheid zijn erg belangrijk. Enerzijds vind ik het een knap staaltje vakmanschap, maar anderzijds ook hééél erg goedkoop. Maar hij doet het toch maar…

Gisteren zijn wij (Sally, Fish en ik) begonnen aan ons radio-experiment. Goede muziek en échte gesprekken. Misschien schortte het nog aan redactiewerk en voorbereiding, maar enthousiasme was er volop. Het deed denken aan de kweekvijver van Radio 3. De VARA verkocht toen voor f 500,- radiozendtijd voor Radio Free South-Africa. Bedoeld om daar eerlijke nieuwsgaring te verstrekken aan de zwarte en onderdrukte bevolking. Radio zonder censuur. Dus geen Sun City maar Radio City.

Radio-interviews komen er op neer, dat je de gast(en) op de praatstoel zet. Open vragen stellen… en iemand zich "speciaal" laten voelen. Maar wel met een oprechte interesse! Natuurlijk heeft politiek en muziek met exhibitionisme te maken. Ik denk aan een liedje van Bram Vermeulen: "Pappa kijk dan, ik kan al fietsen". Een kind dat zijn kunde aan zijn vader wil laten zien. Al snel wil je met je kennis en kunde woekeren. Aandacht willen is een menselijk gegeven. Radio en TV gaan echter veel verder dan de familiaire kring.

Radio is een fantastisch en krachtig medium. Maar ook vaak misbruikt door dictaturen.
Ik wil deze column wijden aan radiohelden van weleer. Zoals Theo Koomen en Cees Schilperoort. Koomen kon een saaie wielerwedstrijd tot een bloedstollend spannende race "omtoveren". En ook zijn verslaggevingen van voetbalwedstrijden tussen Nederland en België waren echte radiomonumenten. Evenals radioprogramma’s als "9 heit de klok", "Ron flon flon" en de "Steen en been-show".

Wat brengt de toekomst voor de radio? Creatieve mensen zullen hun weg wel vinden. Via internet zal er steeds meer gepodcast worden. Ik mis ook de piratenzenders van weleer. Oeverloos gezwam en de groetjes doen aan Jan-en-alleman via de ether. De radiocontroledienst (RCD) maakte vaak een einde aan dit plezier. Ik ben voorstander van "ieder zijn/haar plezier", zolang het andere radiozenders maar niet stoort. Wat voor kwaad kan er nu in "zelfgefabriekte" radioprogramma’s zitten?

Mijn favoriete radioprogramma’s waren "VARA’s Vuurwerk". Waar in de Kerstspecial VARA-directeur Marcel van Dam, samen met Henk Westbroek, de plaatjes aankondigde. "Hier weer een nummertje van … uuuuuuuuhhhh… Iron Maiden". Helaas is dit programma een zachte dood gestorven.
De "Zalige Liefdeslijn" van de KRO was het eerste datingprogramma dat ik hoorde, nog voordat dating een commerciële markt werd.

Radio vervangt tegenwoordig de krant. Veel muziekstijlen zijn verbannen van de radio. En het wordt steeds meer "commerciële eenheidsworst". Ieder radiostation zijn eigen muziek in een eigen hokje.
Alles moet mainstream en horizontaal geprogrammeerd worden, althans: zo willen de zendercoördinatoren, muziekcoördinatoren én muzieksamenstellers van vandaag ons doen geloven. New-Wave en Hardrock lijken geen recht meer te hebben op airplay. Het is een schandaal…

Geen opmerkingen: