zondag 9 december 2007

Drie gedichten van Shi Tao

Uit: "Voor de Moeders van het Plein van de Hemelse Vrede"
Hier zal ik blijven staan, want hier ben ik
de ambassadeur van de nieuwe lente
hier bewaar ik heimelijk dicht aan mijn hart
de adem van al die kinderen
en waar je ook kijkt zullen wilde bloemen
weer bloeien in het wit van de herfst
en nooit zal mijn moeder ophouden
in eenzaamheid naar hem uit te kijken
2 juni 2004


Juni
Alle dagen die me resten
zal ik ‘juni’ niet achter me laten.
Juni, toen mijn hart stierf
toen mijn gedichten stierven
en toen mijn geliefde
stierf in een plas alleen gelaten bloed
Juni, de verzengende zon brandt door mijn huid
en legt de waarheid open van mijn wond.
Juni, vissen verlaten de bloedrode zee
en zwemmen naar elders voor hun winterslaap
Juni, de aarde transformeert, de rivier maakt geen geluid
en stapels brieven komen niet meer aan bij hen die dood zijn.
9 juni 2004


Pijn
Het portret aan de muur verloor z’n kracht van herinnering
en de storm buiten maakte geen einde aan het geweld;
met een hele nacht van passie martelde ik jou
tot we elkaar volledig hadden uitgeput
en achterbleven als twee vliegers na de regen.
Ooit was ik de ster van het toneel dat kinderen spelen,
ooit dirigeerden mijn handen om kinderen een lied te leren,
ooit op een maanverlichte nacht hoorde ik tersluiks
het gesprek dat twee kraaien voerden.
Maar de brute werkelijkheid dwong me zacht maar beslist
te neer. Pijn ontbeert die tederheid van maanlicht.
In een ijzeren kist vol leugens worstel ik,
probeer uit alle macht mezelf een voorbeeldige kalme zieke
aan te praten, een eetlepel wrok door de keel van het vaderland.
Taiyuan, 6 januari 2004

Deze gedichten heb ik op deze weblog gezet ter gelegenheid van 10 december (de Internationale Mensenrechtendag).

Geen opmerkingen: