woensdag 2 januari 2008

Literatuur in Parkstad (3)

Bronsgroen eikenhout

In een heldere stijl beschrijft Ron Mestrini het leven van zijn vader als Italiaanse gastarbeider in Limburg. Vooral het feest van herkenning doen mijn hart sneller kloppen. Zijn taal is ruw, grof en direct, maar daardoor ook soms poëtisch.

Voorjaar 1978
“Wie werd op Kaalhei vermoord?
Feyenoord, Feyenoord.
Wie werd op Kaalhei vermoord?
Dat is Feyenoord!
Roda, Roda, Roda, Roda, Roda, Roda
Dat is d’r beste kloep!”

Opgetekend n.a.v. de 4-2 overwinning van Roda in Sportpark Kaalheide.



18 januari 1983
Peter was verslaafd aan hard-drugs. Door die kut-zooi was hij constant stemmen gaan horen. Hij sliep met een koptelefoon die volgestopt zat met proppen watten, de koptelefoon op zijn oren om die stemmen niet te horen. Maar die zaten Godverdomme in zijn kop, die kwamen niet van buiten! Hij is maar 25 jaar geworden.

Het boek is in een daverende snelheid te lezen en geeft een goed tijdsbeeld weer van onze streek.
Niet mooi gepolijst en fijnbesnaard, maar bot en eerlijk.

Geen opmerkingen: